EEN LEGENDE...

De legende zegt dat God, nadat hij de man creerde en omdat hij niks dringends meer te doen had, Hij de vrouw heeft gemaakt.
Hij heeft een paar gevoelige en tegenstrijdige ingredienten genomen zoals: verlegenheid en vermetelheid, jaloersheid en tederheid, passie en haat, geduld en bezorgdheid, vrolijkheid en verdriet, en zo was de vrouw gemaakt en daarna aan de man gegeven als zijn gezelschap.
Na een week, was de man terug en zei:
- Mijnheer, het wezen dat Jij mij gegeven hebt, maakt mij niet gelukkig . Zij praat te veel, martelt mij zodanig dat ik zelf geen rust meer heb. Zij dwingt mij om haar constant aandacht te geven… en daar moet ik uren van mijn tijd aan verspillen. Ze weent voor elke futiliteit en zij is de hele dag lang bezorgd. Ik breng ze U terug omdat ik met haar niet kan leven.
Na een week was de man terug bij God en zei:
- Mijnheer, mijn leven is zo leeg sinds ik dat wezen terugbracht. Ik denk constant aan haar: aan hoe dat ze danste en zong, aan hoe lief ze was, aan de manier waarop ze tegen mij sprak en hoe dat ze naar mij benaderd. Het maakte me blij haar te zien en het was een deugd om haar te strelen. Ik had plezier als ik haar hoorde lachen. Alstublieft geef ze mij terug…
- Ok, zegt God.
En God, heeft haar voor de tweede keer gegeven.
Maar, na drie dagen, was de man terug bij God en zei:
- Mijnheer, ik weet het niet. Ik kan het niet uitleggen, maar na lang overwegen en m’n ervaring met dit wezen, ben ik tot de conclusie gekomen dat zij mij meer problemen geeft dan plezier. Ik vraag je, neem haar alstublieft terug! Ik kan met haar niet leven!
God antwoord:
- Maar je kan ook niet zonder haar leven.
En God draait zich om en gaat verder met zijn werk.
De hopeloze man zegt:
- Hoe kan ik dan verder? Ik kan niet ,met haar leven maar ook niet, zonder haar.
En God oordeelt:
- Na al deze pogingen had je al lang moeten weten dat:
Liefde is een gevoel dat geleerd moet worden.
Het is spanning en tevredenheid.
Het is verlangen en vijandigheid.
Het is vrolijkheid en pijn.
Een bestaat niet zonder de andere.
Geluk is alleen een stuk van de liefde.
En dat is wat geleerd moet worden.
Lijden behoort ook tot de liefde.
Dit is het grote mysterie van de liefde.
Zijn eigen schoonheid en zijn eigen last.
In het leerproces van de liefde moet er een evenwicht zijn tussen geven & opofferen en voldoening & geluk
Een persoon moet altijd iets geven om iets in de plaats te kunnen krijgen.
Hij zal iets moeten geven om daarna iets groter en beter voor zijn eigen geluk te ontvangen.
Het is hetzelfde als een boom planten voor je raam. Hij geeft je schaduw maar ontneemt je een stuk zicht op het landschap.
De nacht brengt de stilte en de ochtend brengt het gezang van de vogels.
Het is nodig om dit allemaal te overwegen voor wij ons eigen klaar maken om de leertijd van liefde te trotseren.
(Walter Trobisch).