Ik doe niks anders dan denken... en nog is denken... veel te veel denken... ik ben beu van zo veel denken...
Ik moet leren los laten... waarom is dat zo moeilijk voor mij?!?
Iemand heeft mij ooit is gezegd dat misschien mijn probleem is dat ik me onbegrepen voel. Wie weet? Ik weet het niet... ik heb zo veel onzekerheden in mijn hoofd, in mijn hart... in deze klein persoon dat ik ben!
Ik weet dat MIJN best doen ook ok is! En dat ik moet leren aanvaarden dat er mensen zijn die voor mij ook goed kunen doen, en dat er niks verkeerd in is!
Het verschil is dat ik moet uit leren en het positieve uit moeten proberen te onthouden.
"Iemand pijn doen heeft als gevolg dat je alleen maar je woede of verdriet kwijt ben, door iemand pijn te doen los je niets op, en je voel je jezelf alleen nog maar slechter en leeg" (wio)
Het juiste vraag is: heb ik door pijn de goede mensen of het goede in mensen niet leren (her) kennen??
Niet iedereen is hetzelfde en dat is heel belangrijk om niet te vergetten!
OOK dat na de regen komt namelijk de zonnechijn!!
Iets is heel zeker: ik zal altijd zijn wie ik ben en proberen alleen maar wat "zuiniger" te zijn met het openen van mijn hart, want dat is een héél gevoelig plek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten