Op het eerste dag heb ik hem naar school meegenomen en hij was verbaasd met alles. Klaar om te leren.
Op het eind van de dag ga ik hem halen, na het werk, en niemand weet waar hij is. Ik ga voor hem zoeken op het toilet en ik hoor hem wenen en voor mij aan het roepen:
- Mama... er is geen WC papier...
Tja... de juf is vergetten te zeggen aan de nieuwe kinderen dat als ze naar de WC moesten, dat er geen papier was, anders de kinderen maken alle papier kapot. Als ze naar de WC moesten, moeten ze vragen aan de juf voor een stuk papier...
Ik heb hem proper gemaak, de tranen ook weg gedaan en zo zijn wij rustiger naar huis vertroken.
De tweede dag was veel beter. Als ik aan het school toekom was hij al daar voor mij aan wachten. Dat heb ik gemis...
Het eerste dat hij tegen mij zei was:
- Vandag was er geen probleem mama. Ik weet al waar de WC papier is!
Daar was ik trots op hem!
Als wij aan de trein waren vraag ik hoe het dag op school is gegaan. Waar hij antwoord:
- Goed... maar weet je mama... ik kan nog niet lezen noch schrijven!
Mensen lieve... hij dacht dat na 2 dagen op school dat hij al kon schrijven en lezen. Daar heb ik hem uitgeleegd dat er tijd genoeg was. En dat ik hem ook ging helpen thuis.
Meer plezier was aan de trein station toekomen en Ethan zien lopen naar zijn nieuwe "papa"content van hem te zien. Dat heeft mij heel blij gemaakt!
En zo komen nog veel dagen!
woensdag, september 17, 2008
1ste LEERJAAR
En ja, deze jaar is mijn zoon Ethan naar het eerste leerjaar... Iets totaal nieuw voor hem!
Nu gaat hij alle dagen met mij naar Lissabon met de trein om naar school te gaan. Wij zijn vroeg op en alles gaat perfect.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten